Net na de zomer van 2019 verscheen ‘For You And I’, het indrukwekkende debuut waar Loraine James beenharde beats in gedeconstrueerde chaos stuurde. Invloeden uit drill en grime sijpelden door. Voor ‘Reflection’ laat James grime achter zich en duwt ze zichzelf in een meer melodieuze richting jonglerend tussen drill en R’nB. Resulterend in een minder tegendraads geluid. Wat ook al te horen was op het eind 2020 verschenen ep ‘Nothing’. Het kleinood deed haar wennen aan samenwerken met vocalisten. Een oefening die ze verder uitwerkt op ‘Reflection’, met ‘Let’s Go’ en ‘Simple Stuff’ als een van de weinige tracks die nog knipogen naar haar debuut. ‘Built To Last’ opent ze. Boordevol ijver wierp ze zich op ‘Reflection’ en zoals de titel suggereert, neemt James een ietwat introspectieve blik die ze vermengt met een turbulente zelfzekerheid, omfloerst in empathie. Die zelfzekerheid voelt ze niet altijd, zoals ze zingt op ’Self Doubt (Leaving The Club Early)’. Diepe UK bass-bassen, een gefluister dat enkel als refrein even naar de voorgrond dringt, bleeps en een timide aanwezigheid. De titeltrack verschuilt zich achter eenzelfde aanpak. In een stoer genre toont James zich openlijk oprecht en bloot. Feeëriek met Baths op ‘On The Lake Outside’ terwijl de bassen drillen. Loraine James is een muzikale dwarsligger. Haar favoriete tijdverdrijf: tegendraadse ritmes en bassen creëren, ook al werpt ze hier af en toe een zoetgevooisde zanglijn tegenaan (‘Running Like That, Feat. Eden Samara’). ‘Reflection’ is minder direct dan haar debuut. Het geniale heeft James verstopt voor de oppervlakkige luisteraar. ‘We’re Building Something New’ zou in de hitparade kunnen, maar het is de vraag of James daar naar toe wil. Wat dan ook, ‘Reflection’ is misschien niet de verwachte logische opvolger op haar debuut, maar 2020 heeft dan ook alles overhoop gegooid.
